2016 yılında tanıştım Yeşim hocamla . Krizden dolayı işten çıkarıldığım ve ve aylardır iş bulamadığım bir dönemdi . Pinterest uygulamasını yeni kullanmaya başlamış ve sürekli yoga fotolarına bakıp duruyordum . Derken bir gün evime 1 blok ötede yoga dersleri olduğunu öğrendim . Gideyim bakayım azıcık spor yapıp kolumu bacağımı hareket ettiririm düşüncesiyle başladım derslere .
İlk derste yoganın benim anlamlandırdığım türden bir şey olmadığını anlamıştım . Sürekli sınıftaki diğer öğrencilere bakıp onlar gibi yapmaya çalışmıştım pozları . Bedenimin biricik olduğunu , her bedenin farklı olduğunu , her pozu herkesin yapamayacağını bir süre sonra öğrenecektim . Derslere hiç kaçırmadan devam ediyor , her derste farklı deneyimler yaşıyordum . Bir gün meditasyonda “kalbine bak ” dediğinde birden çocuğumu gördüm , kendimi gördüm . O’nun bazen çocuk olduğunu unuttuğumu , zamanla ne kadar sertleştiğimi , sivrildiğimi gördüm . Rüyadan uyanmak gibiydi . Artık daha sakin , farkındalığı daha yüksek biri olmaya başlamıştım . Bedenim esnedikçe zihnim de esniyordu . İnsanları daha rahat dinleyip , kendimi daha rahat , tam istediğim şekilde ifade edebilmeye başlamıştım .
2.uyanışım Doruk’un hastalığıyla ilgiliydi . 4 yaşındaydı ve 1,5 yaşından beri tedavi gördüğü reflüsü vardı . Her istediğini yiyemiyor ve sıkı bir diyetteydi . Bir gün dersten önceki sohbet esnasında bu konu açılmıştı . “Hamileyken atlatamadığın bir duygun var mıydı ?” dedi hocam . Kendimden gayet emin bir şekilde “hayır , ben çok güzel bir hamilelik ve doğum yaşadım ” dedim . Zamanla bu konu üzerine yoğunlaşınca , Yeşim hocamın da destekleriyle ne yazık ki çocuğumu hasta edenin aslında benim duygu ve düşüncelerim olduğunu farkettim . Bir anne olarak çok üzücü , çok yaralayıcı , kabul etmesi çok zor ama gerçekti . Hamileyken şehirler arası taşınmak zorunda kalmıştım ve toplumun biz kadınlara dayattığı “çocuk da yaparım , kariyer de ” baskısından kimseden destek istememiş çünkü bunun doğal bir süreç değil de bir acizlik olduğunu düşünmüş ve duygularımı kabul etmek yerine zorlandığım her duygunun üstünü kapatmıştım .
Zamanla duygularımı görmeye ve yavaş yavaş anlamaya başladım . Yeşim hocamın uyguladığı EFT ve Reiki seanslarının da yardımıyla Doruk artık çok daha iyiydi. Doktorun da onayıyla ilacı yeniden bırakmış ama diyete devam ediyorduk . ( daha önce de bir kaç kez bırakmayı denemiş bir süre sonra yeniden başlamak zorunda kalmıştık ) Ben kendime çalıştıkça Doruk daha da iyi olmaya başladı . Şimdi 7 yaşında ve artık ne isterse gönül rahatlığıyla , kendi isteğiyle yiyebiliyor.
Tüm bunlar olurken Yeşim hocam eğitim açacağından bahsetti bir gün . Hiç düşünmeden ben de varım dedim . Sadece hareket ederek , bazen de durarak zihnimiz nasıl değişebilirdi , tüm bu olanlar nasıl oluyordu öğrenmek istedim . Hayatımda ilk defa hiç bir detay bilmeden “evet” demiştim . Hala işsizdim ve eğitime verecek 5 kuruş param yoktu . Bir kaç ay sonra benim o zamanki aklımla hiç olmayacak , her iki taraf için de şartların imkansız olduğu bir iş tüm zorluklara ve imkansızlıklara rağmen olumlu sonuçlandı . Herkes servis kullanırken ben arabamla gidip geliyordum , mesai 8’de başlarken ben 8.30’da başlıyordum . Sonuçta oldu ve tüm eğitim masraflarını o işyerinden kazandıklarımdan karşıladım .
Eğitime başladığımda farkettiğimi , iyileştiğimi sandığım her şeyin devede kulak olduğunu büyük bir şaşkınlıkla anladım . Bu konuda öğrenmenin sonu yoktu zamanla anlayacaktım. Tüm bu süreçlerde Yeşim hocam öğrenmeye hevesli tüm öğrencilerine tam destek veriyordu .
Bugün , yin yoga ve hamile yogası dersleri veriyorum ve biliyorum ki ne zaman ihtiyacım olsa Yeşim hocam hala desteği ile yanımda .
Comments